“Inspirerend en flitsend IC-elftal krijgt geen loon naar werken” (HVV-IC 3-1)
Vrijdag 30 november was het weer zo ver…de 43e HVV-IC voetbalwedstrijd om de Hans van de Weg schaal, vernoemd naar de legendarische initiator van deze match; HVV én IC-speler Hans van de Weg. Vorig jaar afgelast door de enige sneeuwstorm die Nederland waarschijnlijk de komende decennia zal kennen, waren de weergoden ons ditmaal goed gezind. Lekkere temperatuur, lekker windje en een zeer strak kunstgrasveld.
De jonge en inspirerende captain Huub van Boeckel had, na een minutieuze voorbereiding waar zelfs Dick Advocaat een puntje aan kan zuigen, een zeer sterk elftal in Wimbledon all-white op de been weten te krijgen. Vooral het aantal nog professioneel tennissende IC-ers viel dit keer op. Namen als Thiemo de Bakker, Igor Sijsling, Jasper Smit en Robin Haase stonden als eerste op de shortlist. Zoals Robin zou aangeven: “naast een echt, warm familiegevoel gecreëerd door coach van Boeckel, is dit ook een lekkere conditietraining voor me ter voorbereiding op het nieuwe seizoen en kan ik aan collega de Bakker laten zien wat nu écht balgevoel is”.
Verder waren er namen als Peter “de Tank” van Essen, Johan “de Schaar” Vekemans, Hendrik Jan “de slepende beweging” Davids, Raemon, “Kilometervreter” Sluyter, Mark, “Usain Bolt” Koevermans en Huub “Tikkie-Takkie” van Boeckel op de selectielijst waar te nemen. Aangevuld met zonen Yaniek Vekemans en Mats Davids (allebei slechts een klein beetje sneller dan hun vaders…) een op het oog zeer sterk team. En erg leuk te constateren dat na zoveel jaren deze wedstrijd nog steeds erg leeft onder onze leden en vooral ook een verjonging teweeg brengt die we graag zien binnen onze mooie club. Nog even en we gaan binnenkort weer eens tennissen met z’n allen.
Mentor van Boeckel had weinig woorden nodig in de kleedkamer: “gewoon hard werken, de bal van wit-naar-wit spelen, het blijft elf-tegen-elf, de bal is rond” en vooral de zin “als we 1x meer scoren dan de tegenstander, dan winnen we…” deed wonderen!. Na een gedegen warming-up bestaande uit het naar elkaar trappen van een voetballetje, want dat doen we als tennissers nooit, waren we klaar voor de strijd. Een opvallend aspect tijdens de warming-up was het naar adem happen van de normaal zeer fitte Sluyter en Koevermans.
De eerste minuten van de wedstrijd kenmerkte zich door een zeer aanvallend, agressief en op de grenzend spelend HVV. Onze IC- ers werden op eigen helft vastgezet en vooral de rechterflank van de IC (Haase-Sluyter-Koevermans) had het zwaar. HVV-sterspelers Slager, Akerboom en van der Gun (alle drie net uit het 1e elftal van de Koninklijke) waren een plaag. Dit leidde na 10 minuten tot de 1-0 voor HVV nadat het centrum van de verdediging vd Gun over het oog zag en keeper van Essen vrij eenvoudig kan passeren.
Sluyter en Koevermans keken elkaar diep in de ogen. Dit Rotterdamse duo, in goede tijden denkend aan Feyenoord’s ijzeren duo Laseroms en Israël, begrepen elkaar direct en de tot-hier-en-niet-verder mentaliteit, geen woorden maar daden, werd uit de kast gehaald. In werkelijkheid betekende dit dat ze beurtelings de nr. 14 van HVV opvingen, wat vooral als voordeel had dat ze minder meters dienden te maken. Het evenwicht was echter hersteld, waardoor de IC beter over beide flanken en middenveld kon opbouwen. Sterke mannen met de bal aan de voet zoals Vekemans, Sijsling en de Bakker werden zo veel meer in stelling gebracht. Ook telde de 5-secondenregel bij de IC; bij balverlies moest de bal meteen heroverd worden, waardoor de druk op HVV groot bleef. Dit resulteerde in een groot overwicht van de IC, met voortdurend balbezit en grote kansen. De eerste was voor Haase, die als Jorgensen en tegen PSV, zich goed vrijspeelde en keihard op goal schoot. Ook de Bakker, Sijsling, Vekemans en Mats Davids wisten zich te onderscheiden, echter het geluk ontbrak, waardoor HVV zichtbaar opgelucht met een onverdiende 1-0 voorsprong de rust in ging.
Helaas ontbrak de warme coaching en voetbalintellect van coaches Marcella Mesker en Karin Moos. Deze dames hadden zich de afgelopen jaren opgeworpen als echte moeders/coaches van onze selectie en zetten langs het veld met tactisch vernuft de lijnen uit. Niemand wist waar ze waren, de spelers van de IC waren op zichzelf aangewezen. Als een ware leider nam van Boeckel het woord: “niets aan de hand, we zijn beter, balletje rond laten gaan, in je positie blijven, we moeten minimaal 1x scoren…” en met nog meer van dit soort kwalitatief goede spreuken zag het er voor de 2e helft goed uit. Raemon Sluyter heeft waarschijnlijk veel opgestoken deze 5 minuten, waar hij zijn voordeel bij Kiki mee kan doen. Van Boeckel nam wel een zeer discutabele beslissing, die de wenkbrauwen van de meegereisde IC-supporters Els en Piet Veentjer, Louk Sanders, Peter Soeters, Evert en Albertine Schneider, Fried Schmitz, Trudy Groenman, deed fronsen. Hij wisselde sterspeler Koevermans voor zichzelf, waar zoals u hem kent, Koevermans best makkelijk mee kon leven.Alleen Nick Fleury, wie anders, was het hartgrondig eens met van Boeckel.
Maar voetbal blijft een rare sport. Wat niemand had gedacht, deze wissel betaalde zich uit in de 2e helft. De IC had het middenveld nog sterker in handen en ook door de wissel van Davids Sr voor Davids Jr nam de snelheid op de flanken aanzienlijk toe. De IC zette HVV voortdurend vast op eigen helft en de aangeslagen HVV-spelers, normaliter bekend staan om hun mooie, technische spel, konden niets dan verdedigen en de bal wegschoppen. Geheel verdiend na weer een mooie aanval, kwam de IC op 1-1. Over links en vele schijven belandde de bal bij Yaniek Vekemans die verwoest uithaalde, daarbij lijkend op zijn vader in jonge jaren, en de bal hard in de bovenhoek schoot.
De koppies bij HVV gingen omlaag en de IC rook bloed en kansen. We bleven heerlijk combinatievoetbal op de mat leggen en de zeer hardwerkende Thiemo de Bakker speelde zichzelf schitterend vrij. Alleen op de keeper afgaand dachten 50 IC-ers dat de 2-1 een feit was. Helaas belandde de subtiele stift net naast het goal. Ook Sijsling, Haase, Sluyter en Vekemans kregen nog diverse mogelijkheden. Een voorsprong was meer dan verdiend geweest, maar dan blijft voetbal voetbal, één van de weinige sporten waar je veel beter in kan zijn tijdens de wedstrijd maar toch onterecht tegen een nederlaag aanloopt. Zo geschiedde (wederom) zoals de laatste jaren een paar keer het geval was. HVV putte moed uit de gemiste kansen en vermoeidheid van de IC en met 2 snelle counters werd de verder uitblinkende van Essen gepasseerd: 1-3. De coach en teammanager van HVV kwam later in de kleedkamer vragen naar de leeftijd van de jonge keeper van de IC, om eventueel het 1e van HVV te versterken. Van Essen heeft het in beraad.
Na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Staal, die één van zijn betere wedstrijden van de afgelopen jaren floot, waren de IC-spelers terecht teleurgesteld. Het spel was goed, de combinaties prima, het balbezit navenant, echter werd er één opdracht van coach van Boeckel nagelaten: één keer meer scoren dan de tegenstander”. Als een ware leider nam van Boeckel zijn manschappen in bescherming voor de in grote getale meegereisde pers en IC-supporters. Ook in de kleedkamer prijsde het alle spelers individueel en dankte hen voor hun inzet. Hij keek al weer vooruit met de verwachting om met het zelfde team revanche te nemen.
In het clubgebouw werd na afloop sportief gedronken, gegeten en gelachen. Er werd luidruchtig nagepraat over de spelsituaties in het veld, eerder gespeelde wedstrijden en vooral de hechte band tussen de Koninklijke Leeuwen en de International Club. Tijdens het symbolisch uitreiken van de schaal werd dit, als ook de gelijkheid in tradities tussen de IC en HVV, aangehaald door oud-voorzitter Mark Koevermans. Hij dankte HVV voor het gastheerschap, de gespeelde wedstrijd geheel in stijl van ons gezamenlijk oud-lid Hans van de Weg en sprak de hoop uit dat deze wedstrijd nog jaren gespeeld zal worden. Ook dankte hij de aanwezige IC-leden voor hun steun. Eén punt van aandacht was er wel van Koevermans richting HVV captain Louwerens. Nadat HVV vorig jaar de schaal (toen ook al onterecht) weer in handen had gekregen, is deze sindsdien foetsie. Dus niet alleen een feitelijke uitreiking was niet aan de orde, maar ook zijn de uitslagen van 43 keer HVV-IC weg. Koevermans heeft namens de IC aangeboden volgend jaar een nieuwe schaal aan te bieden aan HVV en alle uitslagen te verwerken. Captain van Boeckel en Koevermans kennende zou het zo maar kunnen zijn dat IC in onderlinge ontmoeting leidt met 23,5-19,5… Verder bleef het nog lang onrustig op de Hogenhoucklaan.
Een speciaal dank aan alle spelers, zonen, IC-supporters en Huub voor de prefecte organisatie.
Tot volgend jaar waar dezelfde spelers gaan zorgen dat de Hans van de Weg schaal weer thuis komt waar hij hoort!!!
