De Wimbledon Exhibitions van de Internationale Lawn Tennis Club van Nederland
In 1952 werd door ons toenmalig Bestuur, onder voorzitterschap van Drs A.C. (Tony) Reidt, het initiatief genomen tot de organisatie van exhibition wedstrijden door internationale topspelers op de zondag direct na de zaterdag van de Wimbledon finales. Tony Reidt trad 1946 als Secretaris toe tot het IC Bestuur en we kunnen dus stellen dat hij grondig was voorbereid op zijn Voorzitterschap, dat hij zou bekleden van 1968 t/m 1988.
De eerste Wimbledon Exhibition werd dus in 1952 gespeeld, op de banen van de Noordwijkse Sportvereniging (NSV, later bekend als het Casino complex), de toenmalige home-ground van de IC van Nederland. Daaraan namen deel:
De Tjechoslovaak Jaroslav Drobny, die de dag daarvoor in de finale van Wimbledon in 4 sets van Frank Sedgman had verloren.
Budge Patty, Amerikaan, in 1950 nummer 1 van de wereld en in dat jaar tevens winnaar op Wimbledon en Rolland Garros.
Dick Savitt, eveneens uit Amerika en in 1951 winnaar van de Australian Open en Wimbledon.
Hans van Swol, vijfmaal Nederlands enkelspelkampioen en 10 jaar lang deelnemer aan Wimbledon waar hij vijfmaal de laatste 16 in het enkelspel haalde.
Met uitzondering van 1953 werden deze Exhibitions t/m 1958 steeds in Noordwijk gespeeld. Hoewel er tennis te bewonderen was van een niveau dat na de oorlog alleen nog in een enkele Davis Cup wedstrijd te zien was geweest en de publieke belangstelling groot was, vielen de financiële resultaten nogal tegen. In 1957 was er met een nadelig saldo van Hfl 4.227,92 zelfs sprake van een financieel debacle. Besloten werd dat elk voor een derde deel genomen zou worden door de IC van Nederland, de KNLTB en de NSV.
Begin 1958 bespraken de voorzitters van deze 3 partijen de eventuele voortzetting van deze Exhibition dagen. Men kwam overeen dat ieder jaar op de zondag na Wimbledon in Noordwijk een Exhibition zou worden gehouden met als taakverdeling: IC: het aantrekken en begeleiden van de spelers; NSV: banen en accommodatie ter beschikking stellen; KNLTB: algehele organisatie incl. kaartverkoop, verzorgen van uitnodigingen en financiën. En zie: in 1958 werd er winst gemaakt: Hfl 1,50! Hoezee!
De taak van onze IC, het aantrekken van spelers, bleek in de praktijk geen sinecure: de spelers in kwestie hadden net het belangrijkste tournooi van het jaar gespeeld, niet zelden in single, dubbel en mixed en er was veel overredingskracht voor nodig om ze zover te krijgen dat ze direct daarna naar Noordwijk afreisden. Met name onze leden Hans van Swol, Ivo Rinkel en Hans van Dalsum maakten zich daarbij bijzonder verdienstelijk.
In datzelfde jaar, 1958, ontstond een conflict tussen de IC van Nederland en de NSV, waarvan de IC medeaandeelhouder was, over de samenstelling van het Bestuur van de NSV. Dit liep zo hoog op dat de IC besloot Noordwijk als home-ground te verlaten en uit de wijken naar de banen van Hotel Huis ter Duin, eveneens te Noordwijk. Dit had tot gevolg dat de Exhibition in 1959 niet werd gespeeld en dat men moest uitzien naar een ander complex voor de komende jaren omdat de accommodatie van Huis ter Duin daartoe niet toereikend was.
Vanaf 1960 vond men domicilie op de METS banen te Scheveningen en daar zijn nog 12 achtereenvolgende jaren de Wimbledon Exhibitions gespeeld. Met name in die jaren waren deze dagen een groot succes met volle tribunes, meer dan 3000 toeschouwers. Ook financieel waren dat goede jaren voor de IC van Nederland met als topjaar 1965 toen een batig saldo van Hfl 4.500,– werd behaald!
In meerdere opzichten was het een uniek evenement: onze Beschermheer Zijn Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard bezocht de wedstrijden en Tom Okker maakte toen deel uit van dit exclusieve gezelschap.
In ons Jubileumboek uitgebracht in 1991 ter gelegenheid van ons 50-jarig bestaan zegt Tom – deelnemer van 1964 t/m 1971- daar zelf over:
“de allersterkste spelers van de wereld zijn daarin uitgekomen, wo. Roy Emerson, Neil Fraser, Lew Hoad, Rod Laver (inderdaad, die van de Rod Laver Arena in Melbourne, winnaar van 10 Grand Slam single titels in de jaren ’60), John Newcombe,Tony Roche, Ken Rosewall en Manuel Santana. Ik geloof dat de IC met de organisatie van deze exhibitions heel nuttig werk heeft verricht. In die jaren kwamen de wereldspelers niet of slechts sporadisch naar ons land. Ongetwijfeld ging van dit sterkste tennis een grote propagandistische waarde uit. De als regel goed gevulde METS tribunes bewezen dit ook…….. Dank zij ons actieve Bestuur gaat het gelukkig goed met onze IC. Ik vertrouw in de toekomst nog menigmaal de IC kleuren te kunnen verdedigen en geef de verzekering dat ik ook de zo gezellige ledenvergaderingen steeds hoop te kunnen bijwonen”
Dat laatste is zeker bewaarheid, Tom heeft zich altijd een zeer betrokken Erelid van onze Club getoond.
De Exhibitions op de METS leverden steeds batige saldi op tot 1971. Toen sloeg dat om naar een nadelig saldo: Hfl 315,– waarvan Hfl 105,– ten laste van de IC kas: De Gemeente Den Haag had geweigerd vrijstelling van vermakelijkheidsbelasting te verlenen, maar was wel bereid bij te dragen in een eventueel nadelig saldo! In 1972 werd de lange reeks van Exibitions afgebroken: in dat jaar werd de Wimbledon finale wegens regen verschoven van de zaterdag naar de zondag en kon de geplande Exhibition niet doorgaan. Daarna is er geen Wimbledon Exhibition meer gehouden, ook al omdat het zonder sponsors en televisie niet meer mogelijk was dergelijke evenementen op touw te zetten.
Daarmee kwam er een einde aan een uniek fenomeen in de rijke historie van de IC van Nederland.
