38e ontmoeting Koninklijke HVV-IC van Nederland: 1-3
Hans van de Weg schaal eindelijk weer thuis!
Op woensdag 28 september is de IC van Nederland bijeengekomen om, onder schitterende omstandigheden, voor de 38e keer te voetballen tegen de Koninklijke Haagsche Voetbal Vereniging en te strijden om de Hans v/d Weg schaal. Uw captain had te maken met opvallend veel afzeggingen, zo’n 20 in totaal. Of dit te maken heeft met het strenge selectiebeleid, het op leeftijd geraken van sommige IC stervoetballers of het feit dat de IC de afgelopen 3 jaren als verliezer van de mat afstapte, zal altijd onbekend blijven.
Enige angst vooraf was zeker gegrond, gezien een basis van slechts 12 spelers. Gelukkig waren 4 gastspelers bereid om de IC te versterken. IC voetbalgoden als o.a. Jan Siemerink, Raemon Sluiter, Huub van Boeckel, Peter van Essen, Michiel Schapers, Johan Vekemans en Mark Koevermans hadden hun schoenen uit het vet gehaald en stonden na een gedegen warming-up klaar om HVV op het gerenommeerde kunstgras van veld 2 het vuur aan de schenen te leggen. Het HVV elftal oogde zeer ervaren, fit en technisch capabel en snel tellend stond er voor minimaal 1.000 wedstrijden HVV 1 op het veld.
Vanaf de aftrap bleek alle angst en onzekerheid onnodig. Na een rustig begin, waarin de IC de Koninklijke liet komen en uitrazen, kwam de soevereiniteit van de IC snel bovendrijven. Solide opbouwend vanuit achteruit, makkelijk het middenveld bereikend en zeer scherp voorin was het veldoverwicht van de IC opvallend. Een doelpunt kon niet lang uitblijven. Dit was nog niet gezegd in het veld, of regisseur Vekemans stuurde Siemerink de diepte in die fraai en leep afrondde over de keeper na een lange rush. Deze verdiende voorsprong werd routineus behouden tot aan de rust. Soms leek het spel van de IC opvallend op dat van FC Barcelona en had het veel weg van het befaamde tikkie-takkie voetbal van de Catelanen.
Aanvoerder Koevermans pepte zijn mannen nog één keer op en drukte allen op het hart het balletje gewoon simpel rond te laten gaan, niemand zich mocht verstoppen, we allemaal voor elkaar moesten knokken en we nu nog één helft nodig verwijderd waren van het schrijven van geschiedenis. Zo gezegd, zo gedaan. De 2e helft werd een werkelijke openbaring en was voor zover mogelijk vanuit IC zijde kwalitatief nog hoger dan de eerste helft. Vooral de fysieke gesteldheid van stermiddenvelder Sluiter was opvallend. Naar eigen zeggen was zijn draaicirkel vorig jaar als van olifant…maar afgelopen woensdag slalomde hij na 10 minuten in de 2e helft vanaf eigen veld zo’n 5 HVV spelers helemaal dol, penetreerde tot diep in de zestien en haalde met rechts verwoestend uit: 0-2 IC.
Raemon Sluiter
Een teleurgesteld HVV, dat van het bekende kastje-naar-de-muur werd getikt zette nog 1x alles op alles. Monument en laatste man Robin Ouwehand werd vanuit de laatst linies naar voren gestuurd en HVV ging 1-op-1 spelen. Ouwehand drukte goed door en kreeg nog net zijn punt van de schoen tegen de bal, waardoor de verder foutloos spelende keeper van Essen voor het eerst kansloos was: 1-2. Vanaf de aftrap werden de sublieme aanvoerderkwaliteiten van captain Koevermans duidelijk. Zijn selectiebeleid wierp wederom zijn vruchten af en op het veld bleken echte winnaars verzameld te zijn. Geen koppies naar beneden, maar juist omhoog. Geen verdedigend voetbal, maar gewoon weer aanvallen, met het publiek en de neutrale toeschouwer als grote winnaar. Onder de bezielende leiding van aanvalsleider van Boeckel werd de verdediging van HVV zwaar onder druk gezet. Duidelijk was dat de jaren in deze linie gingen tellen. Slechts dubieuze buitenspelsituaties, veroorzaakt door een wel erg HVV-verliefde assistent-scheidsrechter, hielden de IC van meerdere doelpunten af. Uiteindelijk liet Sluiter nog één keer zien dat het wellicht beter is de pokertafel te verruilen voor het voetbalveld. Weer een messcherpe rush door het centrum van de HVV linies en nu met een fraai links schot verschalkte hij keeper Smits van HVV.
Deze klap kwam HVV niet meer te boven. Zij prezen zich gelukkig dat de eindstand slechts1-3 bleef. Gezien het spelbeeld had dit veel hoger kunnen uitvallen. Na 3 magere jaren was de schaal weer in het bezit van de IC. Meteen na het laatste fluitsignaal van deze verder uiterst sportief verlopen wedstrijd (de kaarten bleven moeiteloos op zak bij scheidsrechter Staal) vielen de IC spelers elkaar verheugd in de armen. In de kleedkamer (zie foto’s) werd het eerste feestje al voorzichtig gevierd. Dit werd naderhand nog lang voortgezet in het clubhuis van de Koninklijke. Voorzitter van de IC, Michiel Schapers, kreeg, onder luid applaus van de in groten getale meegereisde fans, uit handen van captain Eddy Snoeck, de Hans v/d Weg schaal uitgereikt. Schapers dankte HVV voor haar gastvrijheid en schetste de vergelijking tussen beide clubs: in één woord uniek. Ook prees hij beide teams dat de wedstrijd geheel in de spirit van initiator Hans van der Weg gspeeld werd. Verder vond hij het opvallend dat onder zijn voorzitterschap de schaal wel meteen weer gewonnen werd! Tot slot werd er driftig gediscussieerd over alle spelmomenten onder het genot van een prima buffet en een koude klets. Het zal bij HVV niet vaak gebeuren dat de gasten het hek op slot doen, maar dat was deze keer wel te verklaren. Tot volgend jaar september.
Mark Koevermans
Michiel Schapers
